امام صادق(ع) در مجلسشان نشسته بودند. پیرمردی وارد شد وشروع کرد به گریه کردن. حضرت فرمودند:((چرا گریه می کنی ؟)) عرضه داشت که می بینم روزگار با شما این چنین کرده است. هر روز منتظرم آن فرجی که وعده داده شده بیاید و شما از این گرفتاری و از این که شما را ازجایگاه اصلی تان کنار زده اند، نجات یابید... حالا استخوان های من سست شده، قدّم خمیده شده، موهایم سپید گشته و نتوانستم فرج شمارا درک کنم، چرا گریه نکنم؟ حضرت صادق(ع) فرمودند:اگر باچنین روحیه و حالتی و در حالت انتظار فرج و در حالتی که به آن حقایق اعتماد داشته باشی و فرج را درک نکرده باشی از دنیا رفتی بدان که در جهان واپسین با ما و در درجه ما و همراه ما خواهی بود و اگر فرج را درک کردی که خوشا به حالت... وقتی آن پیر مرد با خوشحالی مجلس را ترک می کرد حضرت صادق(ع) با این عبارات پیرمرد رابدرقه کردند:اگریک روز از عمر دنیا باقی مانده باشد،خدا آن روزرا آنقدرطولانی خواهد کرد که مهدی (ع) ماظاهر شود. شیعیان ما در روزگارغیبت آن حضرت به فتنه و حیرت زدگی ها می افتند و خدا جمعی راکه مخلصان درگاه او هستند بر این اعتقاد ثابت قدم نگه می دارد.
کلمات کلیدی :
نوشته شده توسط رستم در چهارشنبه 88/5/21 و ساعت 7:5 عصر | نظرات دیگران()
